த³ஶகம் -60
கோபிகைகளின் ஆடைகளை அபகரித்தல்
मदनातुरचेतसोऽन्वहं भवदङ्घ्रिद्वयदास्यकाम्यया ।
यमुनातटसीम्नि सैकतीं तरलाक्ष्यो गिरिजां समार्चिचन् ॥१॥
மத₃நாதுரசேதஸோ(அ)ந்வஹம் ப₄வத₃ங்க்₄ரித்₃வயதா₃ஸ்யகாம்யயா |
மத₃நாதுரசேதஸோ(அ)ந்வஹம் ப₄வத₃ங்க்₄ரித்₃வயதா₃ஸ்யகாம்யயா |
யமுநாதடஸீம்நி ஸைகதீம் தரலாக்ஷ்யோ கி₃ரிஜாம் ஸமார்சிசந் || 1||
1. மன்மதனால் கோபிகைகளின் மனம் சஞ்சலமுற்றது. தங்களுக்கே சேவை செய்ய விரும்பி, யமுனா நதிக்கரையில் கூடி, மணலால் பார்வதிதேவியைப்போன்ற பிம்பம் செய்து பூஜித்தனர்.
1. மன்மதனால் கோபிகைகளின் மனம் சஞ்சலமுற்றது. தங்களுக்கே சேவை செய்ய விரும்பி, யமுனா நதிக்கரையில் கூடி, மணலால் பார்வதிதேவியைப்போன்ற பிம்பம் செய்து பூஜித்தனர்.
तव नामकथारता: समं सुदृश: प्रातरुपागता नदीम् ।
उपहारशतैरपूजयन् दयितो नन्दसुतो भवेदिति ॥२॥
தவ நாமகதா₂ரதா: ஸமம் ஸுத்₃ருஶ: ப்ராதருபாக₃தா நதீ₃ம் |
தவ நாமகதா₂ரதா: ஸமம் ஸுத்₃ருஶ: ப்ராதருபாக₃தா நதீ₃ம் |
உபஹாரஶதைரபூஜயந் த₃யிதோ நந்த₃ஸுதோ ப₄வேதி₃தி || 2||
2. கோபிகைகள், தங்கள் திருநாமத்தையும், தங்கள் கதைகளையும் கூறிக்கொண்டே யமுனாநதிக்கு வந்தார்கள். பிறகு, நந்தகோபனின் மகன் கோபாலனே கணவனாய் வரவேண்டும் என்று பூஜித்து வேண்டினர்.
2. கோபிகைகள், தங்கள் திருநாமத்தையும், தங்கள் கதைகளையும் கூறிக்கொண்டே யமுனாநதிக்கு வந்தார்கள். பிறகு, நந்தகோபனின் மகன் கோபாலனே கணவனாய் வரவேண்டும் என்று பூஜித்து வேண்டினர்.
इति मासमुपाहितव्रतास्तरलाक्षीरभिवीक्ष्य ता भवान् ।
करुणामृदुलो नदीतटं समयासीत्तदनुग्रहेच्छया ॥३॥
இதி மாஸமுபாஹிதவ்ரதாஸ்தரலாக்ஷீரபி₄வீக்ஷ்ய தா ப₄வாந் |
இதி மாஸமுபாஹிதவ்ரதாஸ்தரலாக்ஷீரபி₄வீக்ஷ்ய தா ப₄வாந் |
கருணாம்ருது₃லோ நதீ₃தடம் ஸமயாஸீத்தத₃நுக்₃ரஹேச்ச₂யா || 3||
3. இவ்வாறு ஒரு மாதம் விரதமிருந்தார்கள். தாங்கள் அவர்களிடம் கருணை கொண்டு அவர்களை ஆசீர்வதிக்க யமுனைக் கரைக்குச் சென்றீர்கள்.
3. இவ்வாறு ஒரு மாதம் விரதமிருந்தார்கள். தாங்கள் அவர்களிடம் கருணை கொண்டு அவர்களை ஆசீர்வதிக்க யமுனைக் கரைக்குச் சென்றீர்கள்.
नियमावसितौ निजाम्बरं तटसीमन्यवमुच्य तास्तदा ।
यमुनाजलखेलनाकुला: पुरतस्त्वामवलोक्य लज्जिता: ॥४॥
நியமாவஸிதௌ நிஜாம்ப₃ரம் தடஸீமந்யவமுச்ய தாஸ்ததா₃ |
நியமாவஸிதௌ நிஜாம்ப₃ரம் தடஸீமந்யவமுச்ய தாஸ்ததா₃ |
யமுநாஜலகே₂லநாகுலா: புரதஸ்த்வாமவலோக்ய லஜ்ஜிதா: || 4||
4. விரதம் முடிந்ததும், கோபிகைகள், தங்கள் ஆடைகளைக் களைந்து, கரையின்மேல் வைத்துவிட்டு, யமுனையில் விளையாடத் தொடங்கினார்கள். அப்போது எதிரே தங்களைக் கண்டு வெட்கப்பட்டனர்.
4. விரதம் முடிந்ததும், கோபிகைகள், தங்கள் ஆடைகளைக் களைந்து, கரையின்மேல் வைத்துவிட்டு, யமுனையில் விளையாடத் தொடங்கினார்கள். அப்போது எதிரே தங்களைக் கண்டு வெட்கப்பட்டனர்.
त्रपया नमिताननास्वथो वनितास्वम्बरजालमन्तिके ।
निहितं परिगृह्य भूरुहो विटपं त्वं तरसाऽधिरूढवान् ॥५॥
த்ரபயா நமிதாநநாஸ்வதோ₂ வநிதாஸ்வம்ப₃ரஜாலமந்திகே |
த்ரபயா நமிதாநநாஸ்வதோ₂ வநிதாஸ்வம்ப₃ரஜாலமந்திகே |
நிஹிதம் பரிக்₃ருஹ்ய பூ₄ருஹோ விடபம் த்வம் தரஸா(அ)தி₄ரூட₄வாந் || 5||
5. வெட்கத்துடன் தலைகுனிந்து நின்ற அந்த கோபிகைகளின் ஆடைகளை எடுத்துக்கொண்டு தாங்கள் அருகிலுள்ள மரத்தின் மீது ஏறினீர்கள்.
5. வெட்கத்துடன் தலைகுனிந்து நின்ற அந்த கோபிகைகளின் ஆடைகளை எடுத்துக்கொண்டு தாங்கள் அருகிலுள்ள மரத்தின் மீது ஏறினீர்கள்.
इह तावदुपेत्य नीयतां वसनं व: सुदृशो यथायथम् ।
इति नर्ममृदुस्मिते त्वयि ब्रुवति व्यामुमुहे वधूजनै: ॥६॥
இஹ தாவது₃பேத்ய நீயதாம் வஸநம் வ: ஸுத்₃ருஶோ யதா₂யத₂ம் |
இஹ தாவது₃பேத்ய நீயதாம் வஸநம் வ: ஸுத்₃ருஶோ யதா₂யத₂ம் |
இதி நர்மம்ருது₃ஸ்மிதே த்வயி ப்₃ருவதி வ்யாமுமுஹே வதூ₄ஜநை: || 6||
6. ‘பெண்களே! இங்கு வந்து உங்கள் ஆடைகளைப் பெற்றுக் கொள்ளுங்கள்” என்று புன்சிரிப்புடன் கூறினீர்கள். கோபிகைகள் வெட்கத்தினால் வெளியேவர முடியாமல் திகைத்தனர்.
6. ‘பெண்களே! இங்கு வந்து உங்கள் ஆடைகளைப் பெற்றுக் கொள்ளுங்கள்” என்று புன்சிரிப்புடன் கூறினீர்கள். கோபிகைகள் வெட்கத்தினால் வெளியேவர முடியாமல் திகைத்தனர்.
अयि जीव चिरं किशोर नस्तव दासीरवशीकरोषि किम् ।
प्रदिशाम्बरमम्बुजेक्षणेत्युदितस्त्वं स्मितमेव दत्तवान् ॥७॥
அயி ஜீவ சிரம் கிஶோர நஸ்தவ தா₃ஸீரவஶீகரோஷி கிம் |
அயி ஜீவ சிரம் கிஶோர நஸ்தவ தா₃ஸீரவஶீகரோஷி கிம் |
ப்ரதி₃ஶாம்ப₃ரமம்பு₃ஜேக்ஷணேத்யுதி₃தஸ்த்வம் ஸ்மிதமேவ த₃த்தவாந் || 7||
7. ‘செந்தாமரைக் கண்ணனே! தங்களுக்கு சேவை செய்ய வந்த எங்களை ஏன் கஷ்டப்படுத்துகிறீர்? எங்கள் ஆடைகளைக் கொடுக்கவேண்டும்’ என்று வேண்டிய கோபிகைகளுக்கு, புன்சிரிப்பையே பதிலாகத் தந்தீர்கள்.
7. ‘செந்தாமரைக் கண்ணனே! தங்களுக்கு சேவை செய்ய வந்த எங்களை ஏன் கஷ்டப்படுத்துகிறீர்? எங்கள் ஆடைகளைக் கொடுக்கவேண்டும்’ என்று வேண்டிய கோபிகைகளுக்கு, புன்சிரிப்பையே பதிலாகத் தந்தீர்கள்.
अधिरुह्य तटं कृताञ्जली: परिशुद्धा: स्वगतीर्निरीक्ष्य ता: ।
वसनान्यखिलान्यनुग्रहं पुनरेवं गिरमप्यदा मुदा ॥८॥
அதி₄ருஹ்ய தடம் க்ருதாஞ்ஜலீ: பரிஶுத்₃தா₄: ஸ்வக₃தீர்நிரீக்ஷ்ய தா: |
அதி₄ருஹ்ய தடம் க்ருதாஞ்ஜலீ: பரிஶுத்₃தா₄: ஸ்வக₃தீர்நிரீக்ஷ்ய தா: |
வஸநாந்யகி₂லாந்யநுக்₃ரஹம் புநரேவம் கி₃ரமப்யதா₃ முதா₃ || 8||
8. அவர்கள் கரையேறி கைகூப்பி வணங்கினார்கள். அதனால் ஆடையில்லாமல் குளித்த பாபம் நீங்கியவர்களாய் ஆனார்கள். தங்களையே சரணடைந்ததால் அவர்களுக்கு ஆடைகளை அளித்து, உபதேசமும் செய்தீர்கள்.
8. அவர்கள் கரையேறி கைகூப்பி வணங்கினார்கள். அதனால் ஆடையில்லாமல் குளித்த பாபம் நீங்கியவர்களாய் ஆனார்கள். தங்களையே சரணடைந்ததால் அவர்களுக்கு ஆடைகளை அளித்து, உபதேசமும் செய்தீர்கள்.
विदितं ननु वो मनीषितं वदितारस्त्विह योग्यमुत्तरम् ।
यमुनापुलिने सचन्द्रिका: क्षणदा इत्यबलास्त्वमूचिवान् ॥९॥
விதி₃தம் நநு வோ மநீஷிதம் வதி₃தாரஸ்த்விஹ யோக்₃யமுத்தரம் |
விதி₃தம் நநு வோ மநீஷிதம் வதி₃தாரஸ்த்விஹ யோக்₃யமுத்தரம் |
யமுநாபுலிநே ஸசந்த்₃ரிகா: க்ஷணதா₃ இத்யப₃லாஸ்த்வமூசிவாந் || 9||
9. உங்கள் எண்ணத்தை அறிந்து கொண்டேன். நதியின் மணல்குன்றுகளில், நிலா வெளிச்சத்துடன் கூடிய இரவில் உங்களுக்கு வேண்டுவது கிடைக்கும் என்று கூறினீர்.
9. உங்கள் எண்ணத்தை அறிந்து கொண்டேன். நதியின் மணல்குன்றுகளில், நிலா வெளிச்சத்துடன் கூடிய இரவில் உங்களுக்கு வேண்டுவது கிடைக்கும் என்று கூறினீர்.
उपकर्ण्य भवन्मुखच्युतं मधुनिष्यन्दि वचो मृगीदृश: ।
प्रणयादयि वीक्ष्य वीक्ष्य ते वदनाब्जं शनकैर्गृहं गता: ॥१०॥
உபகர்ண்ய ப₄வந்முக₂ச்யுதம் மது₄நிஷ்யந்தி₃ வசோ ம்ருகீ₃த்₃ருஶ: |
உபகர்ண்ய ப₄வந்முக₂ச்யுதம் மது₄நிஷ்யந்தி₃ வசோ ம்ருகீ₃த்₃ருஶ: |
ப்ரணயாத₃யி வீக்ஷ்ய வீக்ஷ்ய தே வத₃நாப்₃ஜம் ஶநகைர்க்₃ருஹம் க₃தா: || 10||
10. தேனினும் இனிய தங்கள் சொற்களைக் கேட்ட கோபியர்கள், தங்கள் தாமரை முகத்தைத் திரும்பிப் பார்த்தபடியே மெதுவே வீடு சென்றார்கள்.
10. தேனினும் இனிய தங்கள் சொற்களைக் கேட்ட கோபியர்கள், தங்கள் தாமரை முகத்தைத் திரும்பிப் பார்த்தபடியே மெதுவே வீடு சென்றார்கள்.
इति नन्वनुगृह्य वल्लवीर्विपिनान्तेषु पुरेव सञ्चरन् ।
करुणाशिशिरो हरे हर त्वरया मे सकलामयावलिम् ॥११॥
இதி நந்வநுக்₃ருஹ்ய வல்லவீர்விபிநாந்தேஷு புரேவ ஸஞ்சரந் |
கருணாஶிஶிரோ ஹரே ஹர த்வரயா மே ஸகலாமயாவலிம் || 11||
11. இவ்வாறு அப்பெண்களுக்கு அனுக்ரஹம் செய்து காட்டில் திரிந்து மகிழ்ந்தீர். கருணை உள்ளம் கொண்ட குருவாயூரப்பா! என் எல்லா வியாதிகளையும் சீக்கிரம் போக்கி அருள வேண்டும்.
No comments:
Post a Comment